نویسنده: ذبیح الله سناء، ولایت هلمند
18/ قوس/ 1402
در یکی از مناطقِ مرکزی هلمند، تعمیر به آتش‌کشیدۀ مکتبي قرار داشت که شاگردان با دیدن آن اشک می ریختند؛ اما حالا که دوباره اعمار گردیده؛ تماشای آن به دانش آموزان خوشی بخشیده است.
این تعمیر از مکتب تپۀ بولان بود که در مربوطات شهر لشکرگاه موقعیت دارد و در اثر جنگ‌ها ویران گردیده بود. مکتب تپۀ بولان در ساحۀ بولان شهر لشکرگاه موقعیت دارد. بولان نام قلعۀ بزرگ تاریخی است که از شهر لشکرگاه در حدود 12 کیلومتر فاصله دارد. در فاصلۀ قریب یک کیلومتری این قلعۀ تاریخی، یک تپه قرار دارد و مکتب یاده شده در نزدیکی همین قریه اعمار گردیده بود.
در اواخر رژیم قبلی، این منطقه خط اول نبرد بود، به همین دلیل دانش آموزان نمی توانستند به مکتب بروند. تعمیر این مکتب در جوزای سال 1400 بمبارد گردید. گرچه این بمباردمان خسارات جانی در قبال نداشت؛ اما همه دار و ندار مکتب را از بین برد.
محمد ابراهیم متعلم صنف پنجم مکتب تپۀ بولان، از دیدن تعمیر ویران شدۀ مکتب خود بسیار خفه شد. این متعلم کوچک می گوید: “در صنف چهارم بودم که در اینجا جنگ‌ها آغاز شد. مکتب رخصت گردید. ما به ولسوالی ناوه، کوچ کردیم. وقتی که دوباره برگشتیم مکتب ما ویران شده بود. تعمیر سوختانده‌شده و ویران‌شدۀ مکتب ما، مارا بسیار خفه می کرد.” محمد ابراهیم حالا از اعمار مجدد مکتب خود خوش است و همچنان از اینکه گروه گروه متعلمان به آن می روند، اظهار خرسندی می کند.
مکتب تپۀ بولان در اثر تلاش یک شخص علم پرور به نام بهاوالدین در سال 1380 تاسیس گردید و از طرف همین شخص امور تدریسی آن پیش برده می شد.
استاد بهاوالدین باشندۀ اصلی ولایت غور می باشد که بعداً به منطقۀ بولان نقل مکان نمود. این معلم در مورد مکتب تپۀ بولان می گوید: “با همکاری مشترک مردم محل خود، توانستیم حکم منظوری برای تعمیر مکتب را به دست بیاوریم. در سال 1385 کار اعمار تعمیر مکتب آغاز، یک سال بعد تکمیل و در سال 1387 به بهره برداری سپرده و عملا درس‌ها در آن اغاز گردید.”
در این مکتب متوسطه، در دو وقت جداگانه از صنف اول تا نهم دختران و پسران مصروف آموزش بودند؛ اما بعد از مسدود شدن مکاتب دختران بالاتر از صنف شش، حالا تنها از صنف اول تا ششم دختران و از صنف اول تا نهم پسران به آن می آیند.
در این مکتب توسط 21 معلم، به 1200 شاگرد مربوط سه قریه و پنج بلاک آموزش داده می شود.
استاد بهاوالدین می گوید که بعد از ختم جنگ، خانواده‌های آواره شده به منازل خود برگشتند و دانش آموزان نیز دوباره به مکتب خود مراجعه کردند؛ اما چون تعمیر مکتب از بین رفته بود در فضای باز درس خواندن را آغاز کردند.
به اساس معلومات این معلم، با گذشت زمان سران قومی منطقه، علما و رضاکاران نظارت اجتماعی مؤسسه مرکزی برای تحقیق و تعلیم و تربیه افغانستان (CORE) با حمایت دیدبان شفافیت افغانستان، به طور مشترک به تلاش های خود غرض اعمار تعمیر مکتب ویران شده، سرعت بخشیدند.
در اثر همین تلاش‌ها و پیگیری مسلسل، به حمایت مالی یونیسف (UNICEF) در میزان سال 1401 بازسازی تعمیر مکتب آغاز گردید و در هشت ماه به بهره برداری سپرده شد.
اسدالله یکی از معلمان این مکتب می گوید: “قبلا مشکلات زیاد بود؛ اما اکنون الحمدلله در حال کاهش است و از بازسازی تعمیر مکتب، خوش هستیم. یکی از بزرگترین مشکلات ما کمبود صنوف‌های درسی است. اکثریت شاگردان زیر خیمه‌ها درس می‌خوانند که این خیمه‌ها نیز فرسوده می‌باشند.”
مردم بولان از حکومت و مؤسسات مربوطه می خواهند که برای مکتب صنف‌های درسی دیگر نیز اعمار نمایند تا تمام دانش آموزان به آرامی درس بخوانند.
